Każdy, kto miał do czynienia z jakąkolwiek terapią lub podąża jakąkolwiek ścieżką rozwoju osobistego słyszał zapewne o konieczności uwolnienia się od perfekcjonizmu. Dlaczego? Bo perfekcjonizm zatruwa życie!
Czym jest perfekcjonizm? Jest to system przekonań, który każe nam robić wszystko idealnie. Czegokolwiek byśmy się nie tknęli, efekt końcowy musi być taki, żeby nikt się do tego nie przyczepił. Musimy idealnie wyglądać, mieć idealnie posprzątane w domu, mieć idealny związek, musimy być najlepsi w pracy i w szkole. Spalamy się i pracujemy ponad siły, żeby wszystko było idealnie. A przez to nigdy nie ruszamy z miejsca, bo ciągle uznajemy swoje projekty za nie dość dobre, wiecznie nieukończone.
Czy uwalnianie się od perfekcjonizmu polega na tym, że mamy się mniej starać i odwalać robotę, zamiast się do niej przyłożyć? Przecież niemal cały coaching oparty jest na przekonaniu, żeby dawać z siebie 100 %.
Jak to właściwie jest z tym perfekcjonizmem? Skąd wiadomo, że jesteś perfekcjonistką/perfekcjonistą?
– GDY NIE DAJESZ SOBIE PRAWA DO BŁĘDU!!!
-GDY BOISZ SIĘ CHOĆBY NAJMNIEJSZEJ KRYTYKI!!!
– GDY NIE ROZUMIESZ, ŻE ZDOBYWANIE WIEDZY I
DOŚWIADCZENIA JEST PROCESEM!!!
Każdy z nas jest na innym etapie rozwoju, każdy z nas idzie swoją, niepowtarzalną ścieżką. Moje 100 % może na ten moment oznaczać zupełnie co innego niż Twoje 100 %. Ktoś ma więcej siły do pracy, a ktoś mniej. Ktoś ma więcej narzędzi i możliwości, bo zajmuje się danym tematem dłużej, a ktoś dopiero zaczyna. Wiadomo, że początkującemu zawsze jest trochę trudniej.
Każdy ma inny poziom wiedzy i doświadczenia, ale nie zależnie od tego, każdy z nas popełnia błędy.
STARANNOŚĆ jest swobodnym działaniem, spokojnym dążeniem do celu. To droga oparta na metodzie prób i błędów.
PERFEKCJONIZM jest chorobą charakterystyczną dla osób z syndromem ofiary. W świecie zwierząt to ofiara nie ma prawa do błędu, dla niej błąd oznacza śmierć.
Drapieżnikowi, który popełni błąd, opóźni się najwyżej pora posiłku
Jak reagujesz w chwili, gdy czegoś nie wiesz lub gdy zdasz sobie sprawę, że popełniłaś/eś błąd?
Czujesz stres z tym związany i upatrujesz w tym zagrożenie czy uznajesz to za najbardziej naturalną rzecz i nie masz z tego powodu poczucia winy?
Sama/sam odpowiedz sobie na to pytanie
Gdy nie dajesz sobie prawa do błędu, nie dajesz go też innym
Gdy nie dajesz sobie prawa do błędu – NIE DAJESZ TAKIEGO PRAWA INNYM
Gdy boisz się choćby najmniejszej krytyki – ZAWZIĘCIE KRYTYKUJESZ INNYCH
Gdy nie rozumiesz, że zdobywanie wiedzy i doświadczenia jest procesem – OCZEKUJESZ OD INNYCH, ŻE BĘDĄ WIEDZIELI TO, CO TY JUŻ WIESZ I ŻE INNI BĘDĄ PODĄŻALI DOKŁADNIE TAKĄ SAMĄ DROGĄ JAK TY
Dajmy sobie nawzajem święty spokój!
Niech każdy popełni swoje błędy i zdobywa wiedzę na swój sposób.
Spotykasz w swoim życiu krytykujące Cię osoby?
Spotykasz osoby, które zawodzą Cię w znaczący sposób poprzez popełnienie błędu w sprawie, która też Ciebie dotyczy?
Potraktuj tę osobę jako Twojego nauczyciela, który pojawił się w Twoim życiu, żeby pomóc Ci wyzwolić się z perfekcjonizmu?
Jeśli dasz sobie prawo do błędu, takie osoby znikną z Twojego życia. Nie będą Ci już potrzebne